Οι 11 τίτλοι στο βάθρο δεν είναι «κάλπικοι»

Της Μαρίας Ανδρεάδη

Το Grand Prix της Αυστραλίας αναμφίβολα αποτελεί ήδη έναν από τους πιο αξιομνημόνευτους αγώνες της φετινής σεζόν. Συγκρούσεις, ποινές, αυτοκίνητα ασφαλείας και κόκκινες σημαίες καθόρισαν την έκβαση του αγώνα, με τον Max Verstappen να παίρνει την πρωτιά και τους Lewis Hamilton και Fernando Alonso να συμπληρώνουν την κορυφαία τριάδα.

Συμβολικό, θα έλεγε κανείς. Οι μόνοι τρεις παγκόσμιοι πρωταθλητές της φετινής 20άδας οδηγών στη Formula 1, μαζί στο βάθρο. Σε ένα βάθρο που μετρά 11 παγκόσμιους τίτλους. Επτά για τον Hamilton (2008, 2014, 2015, 2017-2020), δύο για τον Alonso (2005, 2006) και δύο για τον Verstappen (2021, 2022).

Πολλοί σπεύδουν να σχολιάσουν και να κατακρίνουν την «εγκυρότητα» ή μη των τίτλων αυτών. Κι όμως, οι τίτλοι αυτοί είναι έγκυροι. Και διαθέτουν ιστορική αξία, όπως κάθε παγκόσμιος τίτλος, σε κάθε άθλημα. Ίσως αυτή να είναι μία ρομαντική άποψη, ίσως να είναι και η πραγματικότητα. Αλλά η Formula 1 –και κάθε κατηγορία μηχανοκίνητου αθλητισμού– έχει κατορθώσει κάτι που δεν είναι εμφανές σε άλλα αθλήματα: έχει θολώσει τα όρια μεταξύ του ατομικού και του ομαδικού παιχνιδιού.

Οι περισσότεροι εστιάζουν στους οδηγούς. Δικαίως. Πίσω από κάθε οδηγό, όμως, βρίσκεται μία ολόκληρη ομάδα, ολόκληρα εργοστάσια. Και οι τίτλοι κερδίζονται από έναν, για όλους. Όταν, λοιπόν, ετοιμάζουμε κάποιο κακεντρεχές σχόλιο για την «αξία» ενός τίτλου, τότε δεν αμφισβητούμε μόνο έναν οδηγό, αλλά ένα επιτελείο ανθρώπων που εργάστηκαν σκληρά, μελέτησαν και κλήθηκαν να πάρουν πολύπλοκες αποφάσεις.

Ο Fernando Alonso, ο ίδιος οδηγός που κέρδισε τα δύο του πρωταθλήματα με τη Renault, δεν κατάφερε να κερδίσει πρωτάθλημα ως οδηγός της Ferrari. Ο Lewis Hamilton κατέκτησε έναν μόνο τίτλο με τη McLaren, αλλά κέρδισε έξι με τη Mercedes. Ο Max Verstappen ανέβηκε για πρώτη του φορά στην κορυφή του πρωταθλήματος στην έβδομή του σεζόν στο άθλημα. Για αυτό, την επόμενη φορά που θα σπεύσουμε να «αποκαθηλώσουμε» έναν τίτλο, ίσως πρέπει πρώτα να συνυπολογίσουμε τη συνεισφορά της ομάδας πίσω από αυτόν.

Όσον αφορά ένα από τα πιο «φλέγοντα» ζητήματα πολλών, ναι, ο Verstappen πήρε άξια το πρώτο του πρωτάθλημα το 2021. Όπως ακριβώς θα το άξιζε και ο Hamilton, εάν είχε καταφέρει να κρατήσει την πρωτοπορία του κατά την επανεκκίνηση στον τελευταίο γύρο στο Άμπου Ντάμπι. Όπως εξίσου άξια κέρδισε ο Βρετανός και τους δικούς του επτά τίτλους, καταρρίπτοντας κάθε ρεκόρ. Όπως εξίσου άξια γράφει ο Ολλανδός τη δική του ιστορία στο άθλημα, σε τόσο νεαρή ηλικία.

Το βάθρο στην Αυστραλία συμπληρώθηκε ύστερα από έναν άκρως επεισοδιακό αγώνα, που προκάλεσε αντιδράσεις από την εκκίνηση μέχρι και μετά τη λήξη του, κυρίως σε επίπεδο αγωνοδικών. Οι εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου, όμως, είναι εκείνες με τους τρεις πρωταθλητές σε ένα βάθρο, με τρεις διαφορετικές ομάδες πίσω τους.

Ακόμη και ο «αιώνιος εχθρός» του Hamilton, ο Alonso, παραδέχτηκε χαμογελώντας ότι ήθελε να ωθήσει τον Βρετανό σε λάθος ώστε να πάρει τη δεύτερη θέση, όμως δεν το κατάφερε γιατί «είναι ο πρωταθλητής που είναι». Ας αφήσουμε κι εμείς τον φανατισμό για λίγο στην άκρη, κι ας ευχαριστηθούμε την ιστορία που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας –γιατί και οι τρεις οδηγοί του βάθρου έχουν αποδείξει πολλάκις ότι είναι οι πρωταθλητές που είναι.