Χάμιλτον: Δε ζητούν οι μαραθωνοδρόμοι να μειωθεί ο Μαραθώνιος
Ο πρωταθλητής μίλησε για το GP του Κατάρ και την αφόρητη πίεση που ασκήθηκε στους οδηγούς που έφτασαν στα όρια της ανθρώπινης φύσης.
Ο Λιούις Χάμιλτον δεν συμμετείχε στο GP του Κατάρ. Εγκατέλειψε στην 1η στροφή καθώς τράκαρε με τον Ράσελ. Δεν έχει βιώσει λοιπόν την ένταση του αγώνα και ίσως δεν μιλάει μετά από τραυματική εμπειρία όπως οι συναθλητές του. Ο Χάμιλτον στο Όστιν είπε πως πολλοί μαραθωνοδρόμοι καταρρέουν μετά τον τερματισμό αλλά κανείς δε ζητάει να μειωθεί η απόσταση του αγώνα: «Δεν ένιωσα τον πόνο που ένιωσαν οι άλλοι οδηγοί, αλλά προφανώς είμαι εδώ πολύ καιρό και η Μαλαισία ήταν πολύ πιο ζεστή από το Κατάρ, ξέρω πώς είναι να χάσεις τέσσερα ή περισσότερα κιλά σε έναν αγώνα και μετά βίας να μπορώ μετά να σταθώ όρθιος.
Αλλά η αίσθηση μου είναι ότι η F1 είναι ένα ακραίο άθλημα. Δεν υπάρχουν μαραθωνοδρόμοι που λιποθυμούν μετά τον μαραθώνιο, οι οποίοι λένε ότι πρέπει να τον συντομεύσετε. Είναι ένα extreme άθλημα και πληρωνόμαστε πολύ ακριβά για αυτό που κάνουμε. Προσωπικά δεν θέλω να συντομεύουν οι αγώνες ούτε να μας διευκολύνουν. Θέλω να είναι ακραίο, θέλω να νιώσω τη διαφορά, θέλω να αισθάνομαι πόνο στο σώμα μου να μην είναι εύκολο. Υποτίθεται ότι είμαστε ελίτ αθλητές. Για να είσαι ελίτ πρέπει να φτάσεις στα άκρα».
Είναι εύκολο για τους αεροδυναμιστές της F1 να σχεδιάσουν ένα μονοθέσιο με όρια πάνω από τα ανθρώπινα, με πλευρικές φορτίσεις απάνθρωπες. Δεν το κάνουν για προφανείς λόγους. Τα σημερινά μονοθέσια είναι φτιαγμένα για να διαχειρίζονται ευγενικά τη φθορά των ελαστικών να μην τα πιέζουν υπέρμετρα. Όμως η οδήγηση πάνω στα κερμπ στην πίστα της Λουσέιλ στο Κατάρ είχε ως αποτέλεσμα την υπερθέρμανση των ελαστικών και την τοπική μετατόπιση της γόμας. Επιπλέον υπήρχαν χτυπήματα που εκτιμήθηκε ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αποκόλληση της γόμας από το σκελετό και αστοχία του ελαστικού. Γι’ αυτό άλλαξαν τα όρια της πίστας στις στροφές 12 και 13 ενώ επιβλήθηκε και ένας επιπλέον κανόνας ασφαλείας:
Να μην χρησιμοποιηθεί κανένα σετ ελαστικών πάνω από 18 γύρους κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει τελείως η τυπική προσέγγιση του αγώνα όπου οι οδηγοί καλούνται να διαχειριστούν τη φθορά των ελαστικών επ’ ωφέλειά τους. Ένα ακόμη δεδομένο που είχε φανεί από το Σάββατο ήταν ότι η μαλακή γόμα (C3) δεν έβγαζε πάνω από 6-7 γύρους με σταθερό ρυθμό λόγω της πτώσης απόδοσης που προκαλούσε η τοπική υπερθέρμανση, η οποία οδηγούσε σε μετατόπιση γόμας. Οπότε τα πράγματα ήταν απλά μεγιστοποίηση χρήσης της μέσης γόμα (C2) για 15 γύρους ως 17 γύρους και βάζουμε λίγο τη σκληρή για να βγει η υποχρέωση και ο αγώνας. Αυτό απεικονίζεται και στο σχετικό διάγραμμα όπου κυριαρχεί το κίτρινο και το άσπρο.
Μ’ αυτό τον τρόπο οι οδηγοί βρέθηκαν να κινούνται χωρίς να προφυλάσσουν τα ελαστικά σε ρυθμό κατατακτήριων δοκιμών για 100 λεπτά. Η θερμοκρασία οδοστρώματος ήταν στους 36 βαθμούς Κελσίου, αέρα στους 32 βαθμούς Κελσίου και η υγρασία άγγιζε το 80%. Σ’ αυτές τις συνθήκες που προσομοιάζουν σάουνα, κλήθηκαν να αποδώσουν στο 100% για ασυνήθιστα μεγάλο χρονικό διάστημα οι οδηγοί. Το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό καθώς αρκετοί ξεπέρασαν τα όρια τους. Ο Σάρτζαντ που τις προηγούμενες μέρες είχε γρίπη και ήταν καταπονημένος, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει πριν τον τερματισμό. Δεν μπορούσε καν να βγει από το μονοθέσιο χρειάστηκε βοήθεια. Οι γιατροί είπαν ότι είχε θερμοπληξία και αφυδάτωση. Ο Οκόν έκανε εμετό από την πίεση ενόσω οδηγούσε.
Οι περισσότεροι οδηγοί ζαλίζονταν και ήταν εξαντλημένοι και νωθροί. Ο Άλπμπον, ο Στρολ, ο Μάγκνουσεν, ο Οκόν χρειάστηκαν ιατρική φροντίδα μετά το τέλος του αγώνα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα οι οδηγοί ζεσταίνονταν αφόρητα και προσπαθούσαν να αεριστούν ανοίγοντας το κράνος – αλλά έμπαινε άμμος – βάζοντας τα χέρια στη ροή του αέρα και αποφεύγοντας να ακολουθούν άλλα μονοθέσια από κοντά. Έφτασαν στο απόλυτο ανθρώπινο όριο μ’ όλα αυτά. Μιλώντας σχετικά ο Πιάστρι που τερμάτισε δεύτερος και δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος όταν βγήκε από το μονοθέσιο – ξάπλωσε – είπε : «Ήταν εξαιρετικά ζεστά. Ακόμα και πριν βάλω το κράνος μου, πριν την έναρξη του αγώνα, ίδρωνα. Σίγουρα δεν ήταν καλύτερα όταν οδηγούσα. Οπότε ναι, πολύ ζεστά. Νομίζω ότι ήταν ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων, της υγρασίας επίσης, το να έχουμε τρεις αλλαγές σήμαινε ότι πιέζουμε συνεχώς και η φύση της πίστας, εδώ υπάρχουν πολλές στροφές υψηλής ταχύτητας, που μας πιέζουν ανάλογα. Ναι, σίγουρα ο πιο δύσκολος αγώνας που έχω κάνει».
Ο Νόρις από την πλευρά του συμπλήρωσε: «Νομίζω ότι βρήκαμε το όριο. Νομίζω ότι είναι λυπηρό που έπρεπε να το βρούμε με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι ποτέ καλή κατάσταση να βρίσκεσαι σε τέτοια πίεση ξέρετε, κάποιοι άνθρωποι καταλήγουν στο ιατρικό κέντρο ή λιποθυμούν, τέτοια πράγματα. Είναι κάτι πολύ επικίνδυνο να συμβαίνει. Ως οδηγοί εκπαιδευόμαστε για παρόμοιες συνθήκες αλλά αυτό ήταν απάνθρωπο. Είμαστε σε ένα κλειστό χώρο υπερθερμαίνεται σε έναν πιεστικό αγώνα. Στην τηλεόραση, μάλλον δεν φαίνεται η σωματική καταπόνηση αλλά σαφώς, όταν έχεις οδηγούς που εγκαταλείπουν ή βγαίνουν σε κακή κατάσταση, είναι υπερβολικό, ειδικά για τις ταχύτητες που κινούμαστε είναι πολύ επικίνδυνο. Πρέπει να πάει σ’ άλλη εποχή πιο δροσερά ο αγώνας».
Ο νικητής του αγώνα Φερστάπεν επισήμανε: «Όπως είπε ο Λάντο δεν έχει να κάνει με περισσότερη προπόνηση ή οτιδήποτε άλλο. Νομίζω ότι μερικοί από τους οδηγούς που δυσκολεύτηκαν είναι εξαιρετικά γυμνασμένοι πιθανώς και πιο γυμνασμένοι από εμένα. Όλη μέρα είναι σαν να περπατάς σε μια σάουνα αλλά τη νύχτα η υγρασία ανεβαίνει. Οι αγώνες έχουν μεγάλη διάρκεια. Αλλά δεν είναι το μόνο μέρος. Υπάρχουν μερικά τέτοια μέρη. Νομίζω ότι η Σιγκαπούρη είναι σχεδόν αγώνας δύο ωρών και είναι πολύ, πολύ ζεστά. Νομίζω ότι είμαστε στο όριο του τι πρέπει να επιτρέπεται. Υπάρχουν λοιπόν μερικά πράγματα που πρέπει να δούμε. Αλλά αυτό ήταν σίγουρα πολύ ζεστό περιβάλλον».
